Μπορούν οι γυναίκες να γίνονται οδηγοί φορτηγών; Φυσικά! Στην πραγματικότητα, σε όλο τον κόσμο, ολοένα και περισσότερες γυναίκες ακολουθούν αυτόν το δρόμο και, ως αποτέλεσμα, εξελίσσονται με επιτυχία στο επάγγελμα αυτό.
Τέσσερις γυναίκες από τέσσερις διαφορετικές χώρες μοιράζονται τις προσωπικές τους ιστορίες για το πώς και γιατί ξεκίνησαν να οδηγούν φορτηγά, ενώ μία ιδιοκτήτρια εταιρείας μεταφορών εξηγεί πώς ένα πιο ποικιλόμορφο εργατικό δυναμικό συμβάλλει στην επιτυχία και την ανάπτυξη της επιχείρησής της.
Από τότε που προτίμησε την καμπίνα του φορτηγού από το γραφείο, η Aliaksandra ανακάλυψε μια νέα αρχή στη ζωή της. Όχι μόνο κάνει τώρα μια δουλειά που αγαπά, αλλά κάνει και νέες επαφές μέσω του blog της για τη ζωή στο δρόμο.
Πώς έγινες οδηγός φορτηγού;
«Δούλευα σε ένα γραφείο, απαντούσα σε κλήσεις από τις 8 έως τις 5, ταξινομούσα τα χαρτιά, έβλεπα τους ίδιους τέσσερις τοίχους, την ίδια θέα από το παράθυρο και οδηγούσα την ίδια διαδρομή 3 χιλιομέτρων: σπίτι-γραφείο-σπίτι. Ένιωθα παγιδευμένη στην ίδια ρουτίνα, σαν να ζούσα την ίδια μέρα ξανά και ξανά.
"Όταν ένιωθα άκεφη, καθόμουν στο τιμόνι και οδηγούσα, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και πάντα όταν έφτανα είχα καλύτερη διάθεση. Κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα ότι ήθελα μια δουλειά που θα μου επέτρεπε να συνδυάσω τη δουλειά με το πάθος μου - τα ταξίδια. Ο δρόμος ήταν πάντα η θεραπεία μου, τόσο για την ψυχή όσο και για το σώμα μου.
Έχει κάνει διαφορά;
«Τώρα, η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως! Κάποτε φοβόμουν να οδηγήσω μικρό αυτοκίνητο και τώρα μπορώ να χειρίζομαι ένα μεγάλο σε όγκο, υψηλής αξίας συνδυασμό φορτηγού-ρυμουλκούμενου!
«Κάθε μέρα φέρνει νέες πόλεις και χώρες, νέους ανθρώπους και νέες διαδρομές. Η θέα έξω από το παράθυρό μου αλλάζει όχι μόνο καθημερινά, αλλά κάθε λεπτό. Ποτέ δεν ξέρω πού θα είμαι αύριο – χωρίς μονοτονία, χωρίς επανάληψη. Αυτό ακριβώς χρειαζόμουν – νέες εμπειρίες κάθε μέρα».
Τι σας αρέσει περισσότερο στη δουλειά σας;
«Τα αγαπημένα μου ταξίδια είναι στην Ισπανία και την Πορτογαλία – λατρεύω αυτές τις χώρες και η διάθεσή μου ανεβαίνει αμέσως όποτε τις βλέπω στα δρομολόγιά μου. Το πιο αξέχαστο ταξίδι ήταν στην Πορτογαλία – έφτασα εκεί στις 24 Δεκεμβρίου και, λόγω των διακοπών, πέρασα 12 καταπληκτικές μέρες στη Λισαβόνα. Ένας ντόπιος αναγνώστης του blog μου με ξενάγησε σε ολόκληρη την πόλη.
«Μερικές φορές πρέπει να φορτώνουμε ή να ξεφορτώνουμε, αλλά δεν με πειράζει – είναι σαν μια μικρή προπόνηση! Αγαπώ πολύ τη δουλειά μου και νιώθω απόλυτα στο στοιχείο μου».
Από τότε που εγκατέλειψε τη δουλειά της ως σερβιτόρα και έγινε οδηγός φορτηγού, η Manuela Jaramillo Vazquez αγχώνεται λιγότερο, κερδίζει περισσότερα και απολαμβάνει μια πολύ πιο υγιή ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Γιατί έγινες οδηγός φορτηγού;
«Όταν ήμουν σερβιτόρα, είχα πολύ άγχος και δούλευα πολλές ώρες. Δούλευα Σαββατοκύριακα, αργίες... Ποτέ δεν είχα ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου. Λαχταρούσα να είμαι στο σπίτι, να είμαι με τον γιο μου. Ήμουν στα όρια της εξάντλησης και το σώμα μου ούρλιαζε για αλλαγή, οπότε αποφάσισα να σταματήσω.
«Μετά από ένα μικρό διάλειμμα πήρα την άδεια μου και γράφτηκα στη σχολή οδήγησης φορτηγών. Όταν το ολοκλήρωσα, μίλησα με διάφορες εταιρείες και γρήγορα αποδέχτηκα μια προσφορά. Αν μη τι άλλο υπάρχει άφθονη ζήτηση για οδηγούς. Στην αρχή ξεκίνησα με εθνικά δρομολόγια, δηλαδή έπρεπε να κοιμάμαι μακριά από το σπίτι κάθε βράδυ, κάτι που δεν μου άρεσε. Αλλά μόλις απέκτησα κάποια εμπειρία, μπορούσα εύκολα να επιλέξω άλλη εταιρεία που θα μπορούσε να μου προσφέρει πιο σύντομες και σταθερές διαδρομές".
Πώς επηρέασε τη ζωή σας η αλλαγή σταδιοδρομίας;
«Τώρα, έχω πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο και ο μισθός μου είναι σχεδόν διπλάσιος από αυτόν που έβγαζα ως σερβιτόρα. Δουλεύω Δευτέρα έως Παρασκευή και είμαι σπίτι κάθε βράδυ και σαββατοκύριακο. Πριν, λαχταρούσα για απλά πράγματα όπως να μοιράζομαι ένα γεύμα με την οικογένειά μου ή να είμαι σπίτι για διακοπές. Έτσι, όσον αφορά την ποιότητα ζωής, την εξισορρόπηση της εργασίας και της οικογένειας – ήταν μια τεράστια αλλαγή».
Τι σου αρέσει στη δουλειά σου;
"Στη δουλειά είμαι πολύ ανεξάρτητη. Όταν φτάνω για να παραλάβω το φορτηγό μου, κουβεντιάζω για λίγο με τους συναδέλφους μου και μετά φεύγω. Δεν έχω κανέναν να μου λέει τι να κάνω, και όσο συνεχίζω να κάνω τέλεια τη δουλειά μου, έχω απόλυτη ελευθερία. Οργανώνεις τα δικά σου διαλείμματα, τα γεύματά σου και κανείς δεν σε ενοχλεί.
"Πάντα λάμβανα μεγάλη υποστήριξη από τους συναδέλφους μου και γινόμουν απόλυτα αποδεκτή από τους πελάτες μας. Όλοι στην πόλη με ξέρουν ως «την ξανθιά στο κόκκινο Volvo». Για πολλούς ανθρώπους είναι ακόμα εντυπωσιακό να βλέπεις μια γυναίκα να οδηγεί φορτηγό».
Γιατί δεν υπάρχουν περισσότερες γυναίκες στον κλάδο;
«Νομίζω ότι οφείλεται στο ότι ανέκαθεν θεωρούνταν αντρική δουλειά. Τώρα που υπάρχει έλλειψη οδηγών, οι εταιρείες καταβάλουν μεγαλύτερες προσπάθειες να προσλαμβάνουν γυναίκες και να παρέχουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πώς αυτές θα εισέλθουν στον κλάδο. Αλλά αν αυτό είχε γίνει νωρίτερα, ο διαχωρισμός των φύλων θα ήταν 50-50 μέχρι τώρα. Αν μάλιστα είχαν δοθεί ευκαιρίες στις γυναίκες νωρίτερα, σας λέω, θα ήμασταν οι βασίλισσες του δρόμου».
Η Robin Grapa εργάστηκε επί δέκα χρόνια ως γραφίστρια, μέχρι που ο πρώην σύντροφός της, οδηγός φορτηγού, την έπεισε να αλλάξει καριέρα. Μετά από επτά χρόνια οδήγησης φορτηγών διεθνών μεταφορών για τη Midwest Carriers, είναι τώρα brand manager και βοηθά στην προσέλκυση και άλλων γυναικών στο επάγγελμα.
Πώς χειριστήκατε τη μετάβαση από την εργασία γραφείου στην οδήγηση φορτηγού;
«Ερωτεύτηκα την οδήγηση φορτηγού αμέσως. Έχω μέσα μου το πνεύμα της περιπέτειας, οπότε το να μπορώ να βγω από το γραφείο, να μπω σε ένα φορτηγό και να βλέπω τη χώρα, είναι κάτι που πραγματικά με εκφράζει. Κάποτε έκανα διαδρομές μεγάλων αποστάσεων και συχνά έλειπα για έως και 11 ημέρες στη σειρά. Ωστόσο δεν με πείραζε αυτό. Όταν είστε έξω στο δρόμο, υπάρχει μια πραγματική αίσθηση ελευθερίας. Προφανώς, έχεις το πρόγραμμά σου, αλλά μόλις το οργανώσεις όπως πρέπει, ο υπόλοιπος χρόνος είναι δικός σου".
Πώς εξισορροπήσατε την οδήγηση φορτηγού με τον ενεργό τρόπο ζωής σας;
"Ήταν μια πρόκληση, αλλά ήμουν αποφασισμένη να μην αυτόν τον ανθυγιεινό τρόπο ζωής που αποτελεί το στερεότυπο των οδηγών φορτηγών. Από την πρώτη μέρα, έτρωγα υγιεινά και γυμναζόμουν τακτικά. Σκέφτηκα απλές προπονήσεις για να κάνω στην καμπίνα του φορτηγού μου και έβρισκα μέρη για να τρέξω κατά τη διάρκεια της άδειας μου. Στην πραγματικότητα, προπονήθηκα για τον πρώτο μου υπερμαραθώνιο των 100 μιλίων (160 km) ενώ οδηγούσα φορτηγό».
Τι κάνετε τώρα που δεν οδηγείτε φορτηγό;
«Τώρα, είμαι πίσω στο γραφείο, όπου βοηθάω στην πρόσληψη νέων οδηγών. Συναντώ συχνά γυναίκες –και μερικούς άντρες– που λένε «δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω ποτέ», και λέω «εννοείται ότι μπορείς, απλά δοκίμασέ το». Όπως κάθε δουλειά, είναι μια διαδικασία μάθησης βήμα προς βήμα. Το να μπορείς να μπεις σε έναν παραδοσιακά ανδροκρατούμενο κλάδο και να κάνεις τη δουλειά εξίσου καλά με οποιονδήποτε άντρα, είναι απίστευτα εμψυχωτικό".
Τι μπορεί να γίνει για να ενθαρρύνουμε περισσότερες γυναίκες να ασχοληθούν με την οδήγηση φορτηγών;
"Ένα πράγμα που θα μπορούσε να γίνει είναι να έχουμε περισσότερες γυναίκες εκπαιδεύτριες. Στο ξεκίνημά μου ευτύχησα να έχω έναν φανταστικό εκπαιδευτή, αλλά επειδή είστε μαζί στο φορτηγό για εβδομάδες και καταλαβαίνω απόλυτα γιατί ορισμένες γυναίκες μπορεί να αισθάνονται άβολα με αυτό. Έτσι, αν είχαμε περισσότερες γυναίκες εκπαιδεύτριες, αυτό θα ήταν πολύ λιγότερο αγχωτικό".
Η Audrey Vigheti ήθελε να οδηγεί φορτηγά από τότε που ήταν παιδί – αλλά η έλλειψη άλλων γυναικών στη βιομηχανία την εμπόδισε. Το 2023 επιτέλους έκανε το βήμα και τώρα εργάζεται στη δουλειά των ονείρων της.
Πώς έγινες οδηγός φορτηγού;
"Έπεσα τυχαία επάνω σε μια διαφήμιση για το Iron Women, ένα πεντάμηνο πρόγραμμα εκπαίδευσης αποκλειστικά για γυναίκες! Μετά από περισσότερα από δέκα χρόνια εργασίας στον τομέα της ασφάλεια, ήθελα να σταματήσω. Έψαχνα για μια δουλειά που θα μου επέτρεπε να διατηρήσω ένα συγκεκριμένο επίπεδο ανεξαρτησίας και αυτονομίας, και το να βρίσκομαι πίσω από το τιμόνι ένιωθα σαν αυτό το είδος ελευθερίας. Στην πραγματικότητα, από τα 15 μου ονειρευόμουν να οδηγώ φορτηγά.
Τι σας αρέσει περισσότερο στη δουλειά σας;
«Λατρεύω την αίσθηση της ελευθερίας. Το να είμαι στο δρόμο και να οδηγώ είναι η απόδρασή μου. Πραγματικά απολαμβάνω την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν. Το να χειρίζομαι μόνη μου ένα φορτηγό 44 τόνων με γεμίζει δύναμη. Και νιώθω τεράστια περηφάνια που έφτασα εδώ που είμαι σήμερα!»
Ποια συμβουλή θα δίνατε σε άλλες γυναίκες που σκέφτονται να κάνουν καριέρα στην οδήγηση φορτηγών;
"Η συμβουλή μου είναι να το τολμήσουν! Φοβόμουν ότι δεν θα τα κατάφερνα, ειδικά στην ηλικία μου -είμαι 45- αλλά έχω συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για μια πολύ ανοιχτή βιομηχανία. Πολλές γυναίκες υποθέτουν ότι το να είσαι οδηγός φορτηγού σημαίνει να περνάς ολόκληρη την εβδομάδα μακριά από το σπίτι. Αλλά υπάρχουν πολλές θέσεις εργασίας στις τοπικές μεταφορές που σας επιτρέπουν να επιστρέφετε σπίτι κάθε βράδυ. Αρκετοί από τους συναδέλφους μου κάνουν ακριβώς αυτό".
Η Marina Ivanov και ο σύζυγός της αγόρασαν το πρώτο τους φορτηγό και ίδρυσαν την Apex Transit το 2013. Τώρα, διαθέτουν στόλο 80 φορτηγών που λειτουργούν σε όλες τις ΗΠΑ. Είναι επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ένωσης Φορτηγών της Βόρειας Καρολίνας (North Carolina Trucking Association) και Πρόεδρος του Συμβουλίου Γυναικών για την Οδήγηση Φορτηγών (Women in Trucking Council).
Σύμφωνα με την εμπειρία σας, γιατί οι γυναίκες θα πρέπει να σκεφτούν μια καριέρα στην οδήγηση φορτηγών;
"Πολλές από τις γυναίκες που έχουμε προσλάβει έχουν μείνει άνεργες για ένα διάστημα μεγαλώνοντας παιδιά ή είναι μονογονεϊκοί γονείς, που παλεύουν να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας λόγω έλλειψης εμπειρίας. Και η οδήγηση φορτηγών τους προσφέρει την ευκαιρία να εξασφαλίσουν έναν καλό μισθό χωρίς να απαιτείται ένα ακριβό πανεπιστημιακό πτυχίο. Ακόμα κι αν δεν έχετε προηγούμενη εμπειρία, υπάρχουν πολλές εταιρείες εκεί έξω που είναι πρόθυμες να σας εκπαιδεύσουν και να σας δώσουν όλη την υποστήριξη που χρειάζεστε για να πετύχετε».
Πώς ωφελείται η εταιρεία σας από το να έχετε περισσότερες γυναίκες στο εργατικό δυναμικό σας;
«Αυτή τη στιγμή, από τους 76 οδηγούς μας, οι 11 είναι γυναίκες και είναι οι πιο ασφαλείς και πιστοί οδηγοί που έχω. Πιστεύω πραγματικά ότι η πρόσληψη περισσότερων γυναικών οδηγών βελτιώνει πραγματικά την παραγωγικότητά σας και σας κάνει μια ασφαλέστερη εταιρεία.
«Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα πολλοί μύθοι εκεί έξω, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να οδηγήσουν, ότι δεν είναι ασφαλείς. Αλλά αυτό είναι ένας μύθος – οι μελέτες έχουν δείξει ότι γενικά οι γυναίκες είναι πιο ασφαλείς οδηγοί από τους άνδρες. Τουλάχιστον από την εμπειρία μου, είναι πιο προσεκτικές και εργάζονται πολύ σκληρά επειδή θέλουν να αποδείξουν την αξία τους. Στην πραγματικότητα, οι γυναίκες οδηγοί μας αισθάνονται τόσο υπερήφανες για τη δουλειά τους, γιατί δείχνουν ότι διαθέτουν όλα όσα χρειάζονται για να αψηφήσουν τις προσδοκίες και να πετύχουν σε αυτόν τον κλάδο».
Πώς προσελκύετε και διατηρείτε περισσότερες γυναίκες οδηγούς;
«Τους προσφέρουμε μεγάλη ευελιξία και χρονοδιαγράμματα που λειτουργούν καλύτερα με τις οικογένειές τους. Κατανοούμε επίσης τις ανάγκες τους, όπως το να έχουν φορτηγά αποκλειστικά γι' αυτές και η πρόσβαση σε εγκαταστάσεις. Θεωρώ ότι αν δώσεις στους ανθρώπους αυτή την ευελιξία και κατανόηση, τότε θα σου δώσουν επίσης τον καλύτερό τους εαυτό. Όταν τους φροντίζουμε, μας φροντίζουν κι εκείνοι».
Τι συμβουλές θα δίνατε σε άλλες μεταφορικές εταιρείες;
"Η μεταφορική εταιρεία που δεν προσλαμβάνει γυναίκες κάνει κακό στον εαυτό της, καθώς χάνει το 50% των διαθέσιμων ταλέντων. Η ύπαρξη διαφορετικού εργατικού δυναμικού βοηθά επίσης στην οικοδόμηση της κουλτούρας μας και για τους πελάτες μας δείχνει ότι είμαστε μια εταιρεία χωρίς αποκλεισμούς που βοηθά τους ανθρώπους στην κοινότητά μας.
"Μόνο περίπου το 7% των οδηγών φορτηγών στις ΗΠΑ είναι γυναίκες. Αν μπορούσαμε να το αυξήσουμε σε μόλις 10%, δεν θα είχαμε πλέον έλλειψη οδηγών».